VERONIKA POT
“Wasp Me to the Whales”
Wie voor het eerst het fotografische oeuvre van Veronika Pot (°1965) ondergaat, moet rekening houden met een gevoel van desoriëntatie. Haar beelden nemen de toeschouwer spoorslags mee naar een wereld van onzekerheden. Pot creëert een versplinterd universum van snapshots en straatscènes, bevreemdende stills en grillige landschappen. Vol heimelijke angst maar soms ook met een warme gloed, gelardeerd met giftige kleurschakeringen.
Telkens weer zet Pot een stap in de richting van een schemerzone. Ze noemt het zelf een afdaling in “een mentale schuilkelder”, “een onzichtbare plek waar herinneringen worden opgeslagen maar vooral worden gedeformeerd.” Daarom werkt Pot met oude, analoge camera’s die ze fanatiek verzamelt. Dat staat garant voor een lange belichtingstijd, met een passend patina. Ze stelt prijs op een langdurig, zorgvuldig werkproces in de donkere kamer.
In de nieuwe serie Wasp Me to the Whales bouwt Pot verder op haar vorige reeks Okay You’re Safe Now. Toen benadrukte ze al dat haar werk “explicieter en ruwer, minder dromeriger” is geworden: “Idyllische beelden waaruit gelaagdheden zijn weggeknipt, als stukken die uit het geheugen zijn weggevaagd.” Nu drijft ze die fascinatie voor beschadigde, vervormde situaties nog verder tot de limiet.
Ditmaal werkt Pot met deconstructie en cut-ups. Of zoals ze zelf zegt: “ ‘Wasp Me to the Whales’ gaat over de noodzaak om het traditionele leesmechanisme van foto’s los te laten.” Door de horizontale of verticale deconstructie van het beeld creëert ze geïsoleerde fragmenten en foto’s in 2 delen. Toch worden die opnieuw samengebracht en ‘gereconstrueerd’ in een nieuwe synthese, door het gebruik van lijm en draden.
Tekst: Dirk Leyman
“De ambigue schoonheid van het onvolmaakte” (integrale tekst van Dirk Leyman)
NICK HANNES
“Mediterranean. The Continuity of Man”
De afgelopen 5 jaar bezocht Nick Hannes (BE, °1974) 20 landen rond de Middellandse Zee. Bakermat van de beschaving. Wieg van 3 grote godsdiensten. Kruispunt van Europa, Afrika en Azië. De Middellandse Zee ademt geschiedenis. Eeuwenlang al wordt er langs de mediterrane kusten gereisd, handel gedreven en oorlog gevoerd. De Romeinen spraken van Mare Nostrum, Onze Zee, toen hun rijk op het hoogtepunt de hele kustlijn omsloot.
De zee heeft veel gezichten. Met jaarlijks meer dan 200 miljoen toeristen is deze regio de meest populaire vakantiebestemming ter wereld. Toerisme en toenemende urbanisatie kerven echter diepe littekens in het mediterrane landschap. Ook aan Afrikaanse zijde lonkt de zee. In de periode 2014-2017 ontscheepten 1,7 miljoen migranten in gammele boten richting Italië, Griekenland en Spanje. Voor hen is de zee de slotgracht rond Fort Europa. Voor velen werd de zee hun graf.
Eind 2009 slaat de eurocrisis hard toe in Griekenland. Een jaar later steekt de Tunesiër Mohamed Bouazizi uit protest zichzelf in brand en ontketent daarmee de Arabische Lente. De vonk slaat al snel over naar Egypte, Libië en Syrië, waar de opstand ontspoort tot een bloedige burgeroorlog. In de zomer van 2014 regende het opnieuw bommen op Gaza. Het mediterrane bekken is voor de zoveelste keer in de geschiedenis een complex strijdtoneel.
In de turbulente periode 2010-2014 is Nick Hannes geheel onvoorzien getuige van deze opmerkelijke samenloop van omstandigheden. Hij kijkt met open vizier en laat ruimte voor het toeval. Hannes overstijgt het anekdotische, om zo met schoonheid pijn te doen. Hij beheerst de kracht van de visuele metafoor, weet als geen ander humor en tragiek te verbinden, maar weet ook waar hij moet stoppen. Met een groot besef van zijn eigen nietige positie begeeft hij zich in een werelds spektakel waar het kleine soms inwisselbaar is met het grote.
Tekst: Joachim Naudts, curator FotoMuseum Antwerpen
“Hier, op dit kruispunt van ruimte én tijd, waar kerken en huizen gebouwd zijn op de fundamenten van Griekse en Romeinse tempels, waar de taal zich verankert en vastgeklonken heeft in 2000 jaar geschiedenis, waar de oude zee onverschillig volkeren verbindt of scheidt, hier zijn de mensen, net als op de foto’s van Nick Hannes, toevallige passanten in het niets ontziende, zichzelf steeds weer herhalende schouwspel dat wij ‘geschiedenis’ noemen.” (Michael De Cock)
Datum: 10 t.e.m. 25 maart 2018 / vr 14-18u, za & zo 10-18u / meet & greet zo 11 maart 14-18u / nocturne vr 16 maart 14-22u.
Locatie: Sint-Jozefskapel, Augustijnslei 76, 2930 Brasschaat
Inkom: gratis
Datum: 10 t.e.m. 25 maart 2018 / vr 14-18u, za & zo 10-18u / meet & greet zo 11 maart 14-18 u / nocturne vr 16 maart 14-22u.
Locatie: Galerie Van den Weyngaert (Antverpia), Sint-Antoniuslei 97, 2930 Brasschaat
Inkom: gratis
VERONIKA POT
“Wasp Me to the Whales”
Wie voor het eerst het fotografische oeuvre van Veronika Pot (°1965) ondergaat, moet rekening houden met een gevoel van desoriëntatie. Haar beelden nemen de toeschouwer spoorslags mee naar een wereld van onzekerheden. Pot creëert een versplinterd universum van snapshots en straatscènes, bevreemdende stills en grillige landschappen. Vol heimelijke angst maar soms ook met een warme gloed, gelardeerd met giftige kleurschakeringen.
Telkens weer zet Pot een stap in de richting van een schemerzone. Ze noemt het zelf een afdaling in “een mentale schuilkelder”, “een onzichtbare plek waar herinneringen worden opgeslagen maar vooral worden gedeformeerd.” Daarom werkt Pot met oude, analoge camera’s die ze fanatiek verzamelt. Dat staat garant voor een lange belichtingstijd, met een passend patina. Ze stelt prijs op een langdurig, zorgvuldig werkproces in de donkere kamer.
In de nieuwe serie Wasp me to the Whales bouwt Pot verder op haar vorige reeks Okay You’re Safe now. Toen benadrukte ze al dat haar werk “explicieter en ruwer, minder dromeriger” is geworden: “Idyllische beelden waaruit gelaagdheden zijn weggeknipt, als stukken die uit het geheugen zijn weggevaagd.” Nu drijft ze die fascinatie voor beschadigde, vervormde situaties nog verder tot de limiet.
Ditmaal werkt Pot met deconstructie en cut-ups. Of zoals ze zelf zegt: “ ‘Wasp me to the Whales’ gaat over de noodzaak om het traditionele leesmechanisme van foto’s los te laten.” Door de horizontale of verticale deconstructie van het beeld creëert ze geïsoleerde fragmenten en foto’s in 2 delen. Toch worden die opnieuw samengebracht en ‘gereconstrueerd’ in een nieuwe synthese, door het gebruik van lijm en draden.
Tekst: Dirk Leyman
“De ambigue schoonheid van het onvolmaakte” (integrale tekst van Dirk Leyman)
Datum: 10 t.e.m. 25 maart 2018 / vr 14-18u, za & zo 10-18u / meet & greet zo 11 maart 14-18u / nocturne vr 16 maart 14-22u.
Locatie: Sint-Jozefskapel, Augustijnslei 76, 2930 Brasschaat
Inkom: gratis
NICK HANNES
“Mediterranean. The Continuity of Man”
De afgelopen 5 jaar bezocht Nick Hannes (BE, °1974) 20 landen rond de Middellandse Zee. Bakermat van de beschaving. Wieg van 3 grote godsdiensten. Kruispunt van Europa, Afrika en Azië. De Middellandse Zee ademt geschiedenis. Eeuwenlang al wordt er langs de mediterrane kusten gereisd, handel gedreven en oorlog gevoerd. De Romeinen spraken van Mare Nostrum, Onze Zee, toen hun rijk op het hoogtepunt de hele kustlijn omsloot.
De zee heeft veel gezichten. Met jaarlijks meer dan 200 miljoen toeristen is deze regio de meest populaire vakantiebestemming ter wereld. Toerisme en toenemende urbanisatie kerven echter diepe littekens in het mediterrane landschap. Ook aan Afrikaanse zijde lonkt de zee. In de periode 2014-2017 ontscheepten 1,7 miljoen migranten in gammele boten richting Italië, Griekenland en Spanje. Voor hen is de zee de slotgracht rond Fort Europa. Voor velen werd de zee hun graf.
Eind 2009 slaat de eurocrisis hard toe in Griekenland. Een jaar later steekt de Tunesiër Mohamed Bouazizi uit protest zichzelf in brand en ontketent daarmee de Arabische Lente. De vonk slaat al snel over naar Egypte, Libië en Syrië, waar de opstand ontspoort tot een bloedige burgeroorlog. In de zomer van 2014 regende het opnieuw bommen op Gaza. Het mediterrane bekken is voor de zoveelste keer in de geschiedenis een complex strijdtoneel.
In de turbulente periode 2010-2014 is Nick Hannes geheel onvoorzien getuige van deze opmerkelijke samenloop van omstandigheden. Hij kijkt met open vizier en laat ruimte voor het toeval. Hannes overstijgt het anekdotische, om zo met schoonheid pijn te doen. Hij beheerst de kracht van de visuele metafoor, weet als geen ander humor en tragiek te verbinden, maar weet ook waar hij moet stoppen. Met een groot besef van zijn eigen nietige positie begeeft hij zich in een werelds spektakel waar het kleine soms inwisselbaar is met het grote.
Tekst: Joachim Naudts, curator FotoMuseum Antwerpen
“Hier, op dit kruispunt van ruimte én tijd, waar kerken en huizen gebouwd zijn op de fundamenten van Griekse en Romeinse tempels, waar de taal zich verankert en vastgeklonken heeft in 2000 jaar geschiedenis, waar de oude zee onverschillig volkeren verbindt of scheidt, hier zijn de mensen, net als op de foto’s van Nick Hannes, toevallige passanten in het niets ontziende, zichzelf steeds weer herhalende schouwspel dat wij ‘geschiedenis’ noemen.” (Michael De Cock)
Datum: 10 t.e.m. 25 maart 2018 / vr 14-18u, za & zo 10-18u / meet & greet zo 11 maart 14-18 u / nocturne vr 16 maart 14-22u.
Locatie: Galerie Van den Weyngaert (Antverpia), Sint-Antoniuslei 97, 2930 Brasschaat
Inkom: gratis